Over Roel

Ingewikkelde dingen eenvoudig maken, dat is wat mij drijft. Dat was een belangrijke reden waarom ik in Eindhoven Technische Natuurkunde  ging studeren, een opleiding met veel aandacht voor het begrijpen van het wat en het waarom en het ontdekken van analogieën en structuren.  Tegelijkertijd kon en wilde ik niet kiezen of ik nu natuurkundige wilde worden of muzikant. Naar het conservatorium gaan en mij ernaast verdiepen in Natuurkunde zag ik niet zitten, dus deed ik het andersom. Als het even kon verliet ik de collegezaal en speelde in bandjes, deed ik de geluidstechniek bij concerten of maakte de muziek voor een reclamebureau.

Achteraf bleek ´leiding geven´ aan muzikanten de perfecte leerschool voor mij om later in het bedrijfsleven multidisciplinaire teams aan te sturen. De mix van totaal verschillende persoonlijkheden, het ongrijpbare van het creatieve proces, de top willen halen, spelen vanuit passie in plaats van een businesscase en de jonge naïviteit gaven mij vele hoofdbrekens maar ook vele inzichten. Mijn eerste zelfsturende team.

Werken in zowel creatieve als in traditionele op structuur gerichte organisaties heeft mij gevormd en het besef gegeven dat je niets los kunt zien van de ogenschijnlijke tegenhanger: methoden (hard skills) versus gedrag (soft skills), structuur versus vrijheid, mens versus organisatie, inhoud versus management, linkerhersenhelft versus rechterhersenhelft. Je hebt ze allebei nodig en zult moeten leren ze in balans te gebruiken! Later vatte ik dat samen als: ik ben de projectleider in de band en de artiest in het ontwikkelteam.

DAF Trucks was na mijn studie in 1995 mijn eerste werkgever. Bij Motorenontwikkeling werd ik specialist brandstofinspuiting en motormanagement. DAF Trucks bleek het walhalla voor een natuurkundige: een truck bouwen vraagt werkelijk om alle disciplines, leren denken in systeemontwikkeling en een complexe organisatie met naast productontwikkeling, productie, sales, customer support, etcetera. En die productie vond ook nog eens plaats in eigen beheer naast het ontwikkelgebouw, waar vind je dat nog in Nederland?

Was ik toen al projectmanager? Nee en een beetje ja. Ik was vooral technisch specialist maar het project moest wel voortgang hebben. En dus was je automatisch ook meewerkend voorman van de projecten waar je in zat. Een prima mix, maar voor mijn gevoel deed ik projectmanagement er maar een beetje bij. En toen kwam die T-splitsing waar zo velen mee te maken krijgen: wil ik me verder specialiseren of wil ik doorgroeien in de breedte? Ik vond de inhoud super interessant (en zou ook niet zonder willen), maar besefte dat ik nog liever het totale proces wilde aansturen. Ik koos er voor om mij verder te ontwikkelen als projectmanager.

Uiteindelijk heeft dat er toe geleid dat ik enkele jaren in de softwareontwikkeling ben gaan werken (CAE, Ordina). Dat had twee redenen. Allereerst wilde ik echt gaan leren loslaten en opschalen en dat gaat nu eenmaal makkelijker als je teamleden dingen doen die je zelf niet beter kunt. Ik kon wel programmeren, maar had dat nooit professioneel gedaan. In de softwareontwikkeling zou ik dus echt moeten leren vertrouwen op het team. Ten tweede zag ik eind jaren negentig een omslag plaatsvinden ten aanzien van de positie van softwareontwikkeling. Zoals een software architect later mooi samenvatte: de software van het systeem was de lijm (die achteraf alles aan elkaar knoopte) en werd het bloed (die de primaire gebruikersflow bepaalt). Daar wilde ik bij zijn!

Na het aansturen van software projecten bij onder andere Philips en Vanderlande Industries werd ik in 2004 programmamanager bij Assembléon, een hightech machinebouwer met 250 werknemers binnen productontwikkeling. Als programmamanager was je eindverantwoordelijke voor één van de vier productlijnen en dus ook voor alle onderliggende projecten. Mijn persoonlijke doel als programmamanager was om te leren de projectmanagers aan te sturen en te laten groeien op basis van hun eigen stijl. Ze moesten geen kopie van mij worden, ik wilde ze in hun eigen kracht zetten, de mens achter de projectmanager maakt het verschil! In een aantal jaren ontwikkelde ik me tot hoofd van alle programma’s en uiteindelijk tot hoofd productontwikkeling. Een fantastische periode met pieken en dalen, waarin ik mijn ervaring en ideeën op het gebied van projectmanagement, product- én organisatieontwikkeling kon uitbouwen en toetsen.

Na mijn Assembléon-periode overheerste in 2010 het gevoel om het geleerde over de te dragen aan anderen. En laten we eerlijk zijn, je leert iets nog beter als je het aan anderen moet overdragen. Vanuit Holland-Innovative combineer ik het geven van projectmanagement Masterclasses met coaching, interim projectmanagement en strategische consultancy. Omdat ik hou van kruisbestuiving richt ik mij niet alleen op de hightech, maar ook op agro&food, de medische wereld en de automotive sector. Dit alles vanuit een zo onafhankelijk mogelijke positie, want daardoor kun je je beperken tot datgene wat de opdrachtgever echt nodig heeft en creëer je de omgeving waarin je duurzame keuzes mag maken die niet alleen helpen op de korte termijn, maar vooral ook op de lange termijn.

Mijn motto: vereenvoudigen, verbinden, inspireren en realiseren!

Roel Wessels